Mk 13,33-37
Uważajcie na siebie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy jest ta chwila. To jest jak z człowiekiem na obczyźnie, który opuścił swój dom i przekazał zarząd swoim sługom, każdemu własne zadanie, a dozorcy nakazał, aby czuwał. A zatem czuwajcie, nie wiecie bowiem, kiedy Pan domu przyjdzie: czy wieczorem, czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rano. Aby nie przyszedł nagle i nie zastał was śpiących. Co wam nakazuję, wszystkim nakazuję: czuwajcie".
Komentarz
W końcowym okresie nauczania w Jerozolimie, krótko przed aresztowaniem, Jezus kontynuuje wyjaśnianie okoliczności związanych ze zniszczeniem Jerozolimy oraz swoim powrotem na ziemię.
Po wypowiedzi Jezusa, że "nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie uległ ruinie" uczniowie zapytali o czas tych zdarzeń i o znaki potwierdzające, że to właśnie będzie miało miejsce. Po opisaniu kilku innych zapowiadanych wydarzeń, teraz przyrówna te zdarzenia do troski zarządcy i sług o majątek właściciela przebywającego za granicą.
Kiedy wróci właściciel wszystko ma być w porządku bez względu na porę dnia. Przez całą dobę mają być gotowi na jego powitanie.
„Ponieważ na drogach grasowali zbójcy, nie oczekiwano, by właściciel podróżował nocą, jeśli nie było to konieczne. Niewolnik mógł więc zostać zaskoczony, gdyby jego pan powrócił w nocy. Zaśnięcie podczas pełnienia straży było surowo karane.”
Jezus Chrystus pojawi się ponownie niespodziewanie, niczym powracający z zagranicy właściciel majątku.
Uczniowie Jezusa mają więc „uważać na siebie”, czyli „widzieć, zauważać coś, uważać na coś; strzec się czegoś, wystrzegać się czegoś, troszczyć się o coś.” Powinni osiągnąć dojrzałość, czyli umiejętnie zarządzać własnym życiem, relacjami z innymi ludźmi, obowiązkami życiowymi.
Uczniowie Jezusa mają czuwać.
Czuwać etymologicznie oznacza, „nie spać" stąd „trwać bez snu". Ten obraz opisuje sposób myślenia właściwy ludziom wierzącym. Mają być przebudzeni i trzeźwi, czyli kierować się ufnością i posłuszeństwem Bogu.
Czuwanie to rozważanie, rozmyślanie, wytyczanie sobie Bożych celów i realizowanie ich, podejmowanie inicjatywy, koncentrowanie się na tym, co jest ważne.
Powrót Syna Bożego jest równie pewny, jak Jego pierwsze przyjście na świat.
Jeśli będą z pełną wiarą czuwać i będą gotowi, to nie będą zaskoczeni ani śmiercią Jezusa, ani Jego zmartwychwstaniem, ani napełnieniem Duchem Świętym, ani Jego niewidzialną obecnością, ani Jego powrotem.